Μπιθκοτάκια θούπερ

Δεδομένα:  α=500gr αλευράκι που φουσκώνει μόνο του,

β=1 βανίλια ,

γ=3 κουταλιές σούπας κακάο ,

δ=3 αυγά ,

ε=2 κουταλιές σούπας ταχίνι ,

ζ=3 κουταλιές της σούπας μέλι,

η=2κουταλιές σούπας λαδάκι,

θ=1 φλυτζανάκι καφέ γάλα,

κ=1 κουβερτούρα.

Ζητούμενο: Χ=Νόστιμα μπισκοτάκια

Λύση: Χ= {∇[∇(α+β+γ) + ∇(δ+ε+ζ+η+θ)]→Ô→Τ=453Κ } +   κ(l)

Πράξεις

Μίγμα 1: Ανακατεύουμε το αλευράκι, τη βανίλια και το κακάο

Μίγμα 2: Ανακατεύουμε τα αυγά, το ταχίνι, το μέλι, το λαδάκι και το γαλατάκι.

Μίγμα 3 = Μίγμα 1 + Μίγμα 2 και φτιάχνουμε ζυμαράκι.

Στρώνουμε στο ταψάκι τη λαδόκολα και πλάθουμε στρογγυλά μπισκοτάκια με πάχος ο,5cm και διάμετρο 5cm.

Ψήνουμε θ= 180°C   (Τ=450Κ)  για Δt=15min.

Λιώνουμε την κουβερτούρα σε ένα μπωλ.

Βουτάμε τα ψημένα μπισκοτάκια στην κουβερτούρα από την μια πλευρά, περιμένουμε υπομονετικά να κρυώσουν και είμαστε έτοιμοι. (Αν δεν έχετε υπομονή, μπορείτε να δοκιμάσετε ένα πριν κρυώσει η κουβερτούρα, αλλά μόνο ένα ε; για να μείνουν και για τους άλλους).♥

Μπουγουλαμάς (το λες και γεμίζει το στόμα σου) Αμάσειας

Είχα καιρό να μαγειρέψω μέχρι που έπεσε στα χέρια μου ένα βιβλιαράκι με μικρασιάτικες συνταγές της Σούλας Μπόζη.Μετά από δύο καφέδες και τέσσερα τσιγάρα διάλεξα μία: Μπουγουλαμάς Αμάσειας της κυρίας Σεβαστής Καπλάνη (καλή της ώρα). Ομολογώ πως έκανα μερικές παρεμβάσεις στην συνταγή της κυρίας Σεβαστής, πάντα με τον δέοντα σεβασμό.

Δεδομένα: Ένα λάχανο, τρία τέταρτα κιμά μοσχαρίσιο, δύο κρεμμύδια ξερά κομμένα σε ροδέλες, τέσσερα κρεμυδάκια φρέσκα (παρέμβαση), τρεις κουταλιές βούτυρο, αλάτι, πιπέρι, κύμινο και μπούκοβο (παρέμβαση).

Μεθοδολογία:

1. Ζεματάμε το λάχανο και το σουρώνουμε.

2. Ετοιμάζουμε τον κιμά. Τον ροδίζουμε μαζί με το φρέσκο κρεμμυδάκι και προσθέτουμε τα μπαχαρικά μας.

3. Στρώνουμε λάχανο στην κατσαρόλα και πασπαλίζουμε με κιμά. Κάνουμε τέσσερις τέτοιες στρώσεις.

4. Τσιγαρίζουμε τις ροδέλες κρεμυδιού με το βούτυρο και περιχύνουμε το λάχανο. Προσθέτουμε αλάτι, μπούκοβο και και νεράκι, μισό με ένα ποτήρι, αλάτι πιπέρι.

5. Μαγειρεύουμε σε χαμηλή φωτιά για τρία τέταρτα.

Πάω να φάω και να προλάβω τρία τέταρτα υπνάκο χαμηλής έντασης.

Το πρόβλημα της Πολίτικης Τσουρεκοειδούς Βασιλόπιτας

Δεδομένα:

Αλεύρι για τσουρέκια:  1Kg

Ξηρή μαγιά : 2 φακελάκια

Μαχλέπι : δύο κουταλάκια του γλυκού.

Μαστίχα Χίου  : Ένα κουταλάκι του γλυκού κοφτό .

Ζάχαρη: 200g

Γάλα: 200g (και λίγο ακόμα για την μαγιά)

Αυγά : 5+1=6

Βούτυρο: 1 βιτάμ ή 1 Λούπαρκ

Διάθεση: Γιορταστική.

Ζητούμενο : Βασιλόπιτα Πολίτικη

Λύση:

Ανάψτε τον φούρνο στους 50 βαθμούς (και κάτι λιγότερο)

Στο γουδί θρυματίστε την μαστίχα Χίου να γίνει σκόνη.

Λιώστε το βούτυρο, προσθέστε το γάλα, την ζάχαρη, το μαχλέπι, την μαστίχα και λίγο αλατάκι  και χτυπήστε καλά στο μίξερ. Προσθέστε τα πέντε αυγά καθώς συνεχίζετε το χτύπημα

Σε λίγο χλιαρό γαλατάκι προσθέστε την μαγιά και ανακατέψτε καλά. Μετά προσθέστε το  στο αρχικό μίγμα. Ανακατέψτε καλά.

Ήρθε η ώρα για το αλεύρι. Το ρίχνετε σιγά σιγά στο μίξερ. Όταν δείτε το μίξερ να ζορίζετε αδειάστε το περιεχόμενο σε λεκανάκι και συνεχίστε να ζυμώνετε με το χέρι μέχρι να φτιάξετε μια ζύμη ελαστική που να μην κολλάει στα χέρια. Αν χρειαστεί προσθέστε κι άλλο αλεύρι (ότι έχετε).

Σκεπάστε την λεκανίτσα με μεμβράνη και αφήστε την να ξεκουρστεί και να φουσκώσει στην θαλπωρή του φούρνου. Ανοίγετε που και που την πόρτα του φούρνου (αν τον έχετε βάλει στους 50 βαθμούς).

Σε ένα ταψί στρώστε λαδόκολα και βουτυρώστε τα τοιχώματα. Μετά από μισή ώρα απλώστε την ζύμη στο ταψί. Μη ξεχάσετε να βάλετε το νόμισμα ε; Και προσέξτε να μην είναι γερμανικό.

Σκεπάστε το ταψί με μεμβράνη και βάλτε το πάλι στον φούρνο στους 50 βαθμούς και αφήστε την ζύμη να φουσκώσει τουλάχιστον 1 ώρα.

Όταν η ζύμη φουσκώσει, χτυπήστε τον κρόκο ενός αβγού σε λίγο γάλα, αλείψτε την βασιλόπιτα και ανεβάστε την θερμοκρασία στους  200 βαθμούς. Ψήστε για μισή ώρα μετά σκεπάστε την με αλουμινόχαρτο και ξαναψήστε άλλη μισή ώρα.

Όταν την βγάλετε από τον φούρνο (εξάισιο θέαμα και μυρωδιά) προσθέστε στο κέντρο ζάχαρη άχνη και με βρεγμένο δαχτυλάκι γράψτε 2014.

Σας εύχομαι καλή πρωτοχρονιά, καλή χρονιά και έναν καλύτερο κόσμο.

Γλώσσες εκ του Φυσικού

Αυτό το φαγάκι το έφτιαξα προχθές αυτοσχεδιάζοντας με ότι υλικά είχα και έγινε καταπληκτικό.

Ξεπάγωσα γλώσσες κατεψυγμένες και τις έβαλα σε ταψάκι με λαδάκι, ρίγανη και λεμονάκι να ψήνονται (εννοείται με αλατάκι και πιπεράκι) για 15 λεπτά.

Στο μεταξύ είχα σοτάρει πράσο και κρεμμυδάκι και μόλις πήραν χρώμα και το λαδάκι τράβηξε τα αρώματα τα έσβησα με λευκό κρασί και τα άφησα να πάρουν μια βράση. Όταν τα έβγαλα από την φωτιά πήρα αυτό το μπλέντερ που είναι μισό μίξερ και μισός δονητής και μέσα στην κατσαρόλα τα τα άλεσα (όχι τελείως) να γίνει κατά 75% λεία σαλτσούλα και να μείνουν και μερικά κομματάκια ολόκληρα. Με αυτό το ευωδιαστό υλικό σκέπασα τις γλώσσες και συνέχισα το ψήσιμο για μισή ωρίτσα.

Το τελικό αποτέλεσμα ήταν εξαίσιο. Λίγο βαρύ φαγάκι για βράδυ, για αυτό το προτείνω για μεσημεράκι, Κυριακής κατά προτίμηση.

Πάω τώρα να φάω λίγο γιαουρτάκι γιατί η πίεση όλη μέρα είναι στο 15 και ο Θανάσης θα κοιμάται τέτοια ώρα και δεν θέλω να τον ανησυχήσω (άσε που θα μου βάλει και τις φωνές).

Last biscuit in Paris

Όσο ο υπολογίστης κατεβάζει το «Last tango in paris» προλαβαίνετε να ετοιμάσετε εξαιρετικά μπισκοτάκια … βουτύρου.

Προκαταρκτικά:

Λιώνετε βούτυρο γάλακτος μάζας M1=250g, προσθέστε ζάχαρη άχνη μάζας Μ2=50g, μια βανίλια και μια λίγο (dm) αλατάκι (λιγότερο από μισό κουταλάκι) και ανακατεύετε καλά.

Μετά ρίχνετε σταδιακά αλεύρι για όλες τις χρήσεις μάζας 250g<m<350g για να φτιάξετε το ζυμαράκι σας. Αφήστε το λίγο να ξεκουραστεί και να αγωνιά και μετά απλώστε το σε αλευρωμένη επιφάνεια μέχρι το πάχος να γίνει x=0,5cm.

Έπειτα με ένα ποτήρι κόψτε τα στρογγυλά μπισκοτάκια και απλώστε τα στο ταψί στο οποίο προηγουμένως έχετε στρώσει σεντόνι λαδόκολλα.

Ανάβετε …

τον φούρνο στους 180 C και ψήνεστε για 20 λεπτά (μπορεί και παραπάνω ανάλογα την κάψα του φούρνου σας).

Ολοκλήρωση

Βουτάμε τα μπισκοτάκια σε λιωμένη σοκολάτα κουβερτούρα και φτάνουμε στην κορύφωση.

(Η τελευταία πράξη  παίζεται και στο κρεβάτι)

Μηλόπιτα ξυστή της Λίτσας

Λίτσα λένε την φίλη που μου είπε την συνταγή. Επειδή είναι φιλόλογος την άλλαξα λιγάκι για να την φέρω στα μέτρα του φυσικού και όπως συνήθως συμβαίνει οι φυσικοί έχουν δίκιο (όταν έχουν άδικο ασχολούνται με την λογοτεχνία).

Μίγμα 1 (Ομογενές): Λιώνετε λοιπόν στα μικροκύματα βούτυρο (γάλακτος κατά δική μου προτίμηση) μάζας m=250 g , προσθέτετε ένα αυγό, ένα φλυτζάνι του τσαγιού ζάχαρη και λίγο αλατάκι. Ανακατεύετε καλά και μετά με αλεύρι φαρίνα μάζας m=500g φτιάχνετε ένα σφιχτό ζυμάρι που το χωρίζετε σε δύο μπάλες. Αφήστε τις λίγο να ξεκουραστούν ή βάλτε τις στο ψυγείο να σφίξουν όσο ετοιμάζετε το μίγμα Νο 2.

Μίγμα 2 (ετερογενές): Ξύστε Ν=6 ή Ν=7 μήλα (προτιμήστε τα πράσινα γιατί μου αρέσουν) στον χοντρό τρίφτη. Προσθέστε ένα μεγάλο φλυτζάνι ζάχαρη και μια κουταλιά της σούπας κανέλα (χωρίς να το παρακάνετε) και ανακατέψτε καλά.

Οδηγίες διαστρωμάτωσης

Στρώση Νο1: Πάρτε μία μπάλα ζύμης και τρίφτε την και αυτήν στον χοντρό τρίφτη (ναι καλά διαβάσατε). Στρώστε το ξύσμα ζύμης σε ταψάκι (30cm x 30cm είναι ότι πρέπει).

Στρώση Νο2: Απλώστε απαλά το ζαχαροκανελομίγμα.

Στρώση Νο3: Ξύστε και την άλλη μπάλα ζύμης και απλώστε το ζυμαροξύσμα.

Φουρνίστε για 50min στους 180.

Στρώση Νο4: Αν έχετε καλεσμένη στρώστε το στρώμα σας για δυο.

Γιαούρτι της … μαξιλαροθήκης

Δεδομένα:  1 λίτρο φρέσκο γάλα,1 κεσεδάκι γιαούρτι πρόβειο (με πετσούλα) , μία μαξιλαροθήκη λευκή , ένα θερμόμετρο μαγειρικής.

Ζητούμενο: Μισό κιλό γιαούρτι στραγγιστό.

Λύση 

Ζεσταίνετε το γάλα μέχρι τους 90 βαθμούς και απομακρύνετε την κατσαρόλα από την φωτιά και αφαιρείτε την πετσούλα. (Προσοχή, δεν πρέπει να σας βράσει το γάλα).

Αφήνετε το γάλα να κρυώσει μέχρι τους 45 με 50 βαθμούς. Ξεχωρίζετε λίγο από το γαλατάκι σε ένα μπωλ και διαλύετε μια κουταλιά της σούπας από το πρόβειο γιαουρτάκι (χωρίς πέτσα) και ανακατεύετε μέχρι να ξεσβολιάσει.  Αδειάζετε το μπωλάκι στην κατσαρόλα με το γάλα.

Από εδώ και πέρα θέλει προσοχή. Ανάβουμε τον φούρνο στους πενήντα βαθμούς και βάζουμε μέσα την κατσαρόλα μας. Δεν πρέπει να την μετακινήσουμε για 4 ώρες τουλάχιστον και θερμοκρασία πρέπει να παραμείνει 45 με πενήντα βαθμούς, γιαυτό αφήστε το θερμόμετρο στην κατσαρόλα σε τέτοια θέση που να μπορείτε να διαβάζετε την θερμοκρασία.

Κανονικά το γάλα θα έχει πήξει μετά από 4 ώρες, αν χρειαστεί όμως το αφήνουμε και παραπάνω (ή και λιγότερο, σκουντείχτε λίγο την κατσαρόλα για να καταλάβετε αν έχει πήξει).

Βγάζουμε την κατσαρόλα από τον φούρνο και περιμένουμε το γιαουρτάκι να πάρει την θερμοκρασία δωματίου. Μετά, το βάζουμε στην μαξιλαροθήκη και την κρεμάμε κάπου περιμένοντας να στραγγίξουν τα υγρά. Μόλις στραγγίξουν, βάζουμε την μαξιλαροθήκη με το γιαούρτι σε ένα μπωλ και κατευθείαν στο ψυγείο. Την άλλη μέρα το γιαουρτάκι σας είναι έτοιμο. Φτιάξτε και μαρμελάδα βερίκοκο και σερβίρετε δροσερό δροσερό μετά από ένα καυτό κρεβάτι.

Έχετε ταχίνι;

Δεδομένα :

α = 1 φλυτζάνι ταχίνι

β = χυμός 1 πορτοκαλιού

γ = 1 κουταλιά μέλι

δ = φέτες φέτας

Τελεστές :

¥ = τελεστής ανάδευσης

© = τελεστής βούτας

√= τελεστής τηγάνι

Ζητούμενα: Μια καλή αρχή για ένα καλό βράδυ.

Λύση

Βήμα 1 : Μίγμα =  ¥¥ (α + β+ γ)

Βήμα 2 :   χ=  δ © Μίγμα

Βήμα 3 :  φαγάκι =  √χ

Μετάφραση

Ανακατέψτε καλά ένα φλυτζάνι ταχίνι με χυμό ενός πορτοκαλιού και μια κουταλιά μέλι. Αδειάστε το γευστικό μίγμα-μάγμα σε ένα βαθύ πιάτο. Κόψτε φέτες φέτας και βουτήξτε τις στο ταχινομελοπορτοκαλιμίγμα. Μετά στο τηγάνι. Ρίξτε και όσο από το μίγμα έχει περισσέψει. Ο χρόνος ψησίματος είναι σχετικός όπως στη ζωή και στη φυσική.

Χαρίκλεια Καβάφη – Συνταγές

Ωραίαι πατισαρίαι ~ 130 δρ μύγδαλα, 100δρ ζάχαρι, ασπράδια 4 αυγών. τα μίγδαλα ξεφλουδισμένα κοπανισμένα, ζάχαρι κοπανιστή και τα ανακατόνει τις με τα αυγά, αλίφει ολίγον βούτιρον εις το σινί και έπειτα τα κάμνει τις εις μικρούς κεφτέδες και τα στέλνει εις τον φούρνον, και ένα χουλιαράκι βανίλια εις το αναξάτευμά τους τα κάμνει τέλεια.

Δια το Καρρέ ~ 1ον να βάλλησ 2 κουταλιαίς του καφέ καρρέ – 2ον να βάλλης μισή κουταλιά της σούπας αλεύρη – 3ον μισό λεμόνι εάν είναι μεγάλον ήτε μικρό 1, να τα βάλλης εις μιαν εις μίαν κατσαρόλαν όλα και να ρίπτης ολίγο, ολίγο, ζουμί έως ώτου λιόσουν, και αφού γείνη η σάλτζα έτοιμη, να ρίψης το πράγμα, το οποίον έχεις κομμένο διά καρρέ. ότι πράγμα και αν είναι, αρνί, όρνιθαις, γαρίδαις, ότι πράγμα και αν είναι, πρέπει να το βράσης προτήτερα και εις τα μισά του βρασίματος να βάλλης την σάλτζα του καρέ μέσα. Δια να κόψεις την δύναμιν του Καρρέ βάλης ολίγον γάλα την ώραν που κάμεις την σάλτζαν δια να σπρίσει και δια να κοπεί η πικράδα.

Από το βιβλίο: «Χαρίκλεια ΚΑΒΑΦΗ Συνταγές» – Εκδόσεις Ερμής (Εισαγωγή Μανόλης Σαββίδης – Φεβρουάριος 2003)

…για την μπουκιά και το συχώριο

Από το blog: 123λέξεις

Το βράδυ έτρωγε πάντα μερικές φρυγανίτσες με λίγο τυρί. Αρκετές φορές είχα μοιραστεί μαζί της το λιτό νυχτερινό της δείπνο, που για εμένα τελείωνε με ρυζόγαλο παγωμένο με μπόλικη κανέλλα -φρόντιζε πάντα να υπάρχει φυλαγμένο στο ψυγείο- ενώ για εκείνη με το νυχτερινό ραδιοφωνικό δελτίο ειδήσεων. Τότε έπρεπε να την καληνυχτίσω και να την αφήσω να κοιμηθεί.

Ένα βράδυ, πριν την τελευταία μπουκίτσα της, ρώτησα: «Γιαγιά, πως γίνεται και σου περισσεύει πάντα ένα κομματάκι τυρί για το τελευταίο κομματάκι φρυγανιάς; Πως τα καταφέρνεις και δεν μένει αδικημένη η τελευταία μπουκίτσα;».

Τότε εκείνη, αφού άδειασε αργά το πιατάκι της μου απάντησε: «Άλλες φορές είναι αδικημένη γιατί της περισσεύει λιγότερο τυράκι, άλλες όχι. Παραπονεμένη πάντως δε μένει. Το παράπονο, βλέπεις, καταπίνεται εύκολα μα χωνεύεται δύσκολα.»

Σεντονόπιτα

Έξω κάνει κρύο, αέρας, χιονόνερο, σκοτάδι, υγρασία. Εσείς στο κρεβάτι, κάτω από τις κουβέρτες εξουθενωμένος μετά το αχαλίνωτο σεξ. Νιώθετε το κορμί της ζεστό και χορτασμένο αλλά … πεινάτε.

«Πες μου τι άλλο θέλεις να σου κάνω» σας ψυθιρίζει στο αυτί.

Χαμογελάτε πονηρά, ανοίγετε το συρτάρι με τα προφυλακτικά, παίρνετε ένα πακέτο και της το δίνετε. Το ανοίγει και βρίσκει μέσα το χαρτάκι που έχετε κρύψει.

«Τι είναι αυτό; Ποίημα;» ρωτάει με έκπληξη.

«Περίπου» απαντάτε όσο πιο γλυκά μπορείτε.

Στο χαρτάκι έχετε γράψει τα παρακάτω.

«Μωρό μου. Πάρε από το ψυγείο τρία αυγά, το ανθότυρο, δύο γιαουρτάκια και ότι αλλαντικό βρεις.

Ανακάτεψέ το στο μπολ με τον Μότσαρτ που σου έφερα από την Βιέννη. Βάλε και τρεις κουταλιές λάδι, αλάτι και πιπέρι. Τα αλλαντικά να τα κόψεις σε κομματάκια.

Μετά πάρε το φύλλο κρούστας από την τσάντα μου. Ένα – ένα βούτα τα φύλλα στο μπολ και ανακάτεψε να γίνουν σαν σεντόνια μετά το σεξ. Μετά στρώσε τα στο ταψάκι. Όχι το οβάλ, το άλλο το τετράγωνο.

Μόλις γεμίσει το ταψί βάλτο στο φούρνο, ανέβασε την θερμοκρασία στους 180  κι έλα γρήγορα στο κρεβάτι, θα έχω ανεβάσει και την δική μου και θα έχουμε μίση ώρα καιρό για να ξανατσαλακώσουμε τα σεντόνια. Μωρό μου.»

Αν θυμώσει και φύγει παραγγείλετε πίτσα.

«Μήλα» της για… τηγανίτες

Δεδομένα : Μήλα, αλεύρι, ζάχαρη, λαδάκι (και τα δαχτυλάκια της)

Ζητούμενα : Γρήγορο γλυκάκι (και μετά βλέπουμε).

Μεθοδολογία :

Ζητήστε από την καλή σας να τρίψει μερικά μηλαράκια (πεντέξι φτάνουν) στον τρίφτη του κρεμμυδιού. Στο μεταξύ της τραγουδάτε το μίλα μου για μήλα ή την παρενοχλείτε συναισθηματικά).

Μετά πείτε της:  «Φτάνει μωρό μου. Η σειρά μου τώρα»

Επιτρέψτε της να σας παρενοχλήσει με όποιο τρόπο της αρέσει ενώ ανακατεύετε  σε ένα μπολ τα τριμμένα μηλαράκια μαζί  με πεντέξι κουταλιές αλεύρι και ένα φλιτζάνι ζάχαρη. Μόλις νιώσετε ότι η ζύμη είναι έτοιμη – δοκιμάστε την με το δάχτυλό της δαγκώνοντας το ελαφρά – είναι η ώρα να ρίξετε λάδι στη φωτιά. Μόλις το λαδάκι καψουρευτεί αρκετά ρίχνετε τις μηλοκροκέτες και περιμένετε να ροδίσουν.  Έτοιμες οι μηλοτηγανίτες.

Τρώγονται ζεστές, κατά προτίμηση από τα χεράκια της.

Κοτόπουλο Ντίρλα

Τώρα που καλοκαιριάζει, ο οργανισμός ζητάει μπύρα. Ο οργανισμός του κοτόπουλου εννοώ.

Πάρε ένα κοτόπουλο μετρίου μεγέθους σε μερίδες, καθαρό και περιποιημένο. Σώταρε το σ’ενα τηγάνι με λίγο λάδι, μέχρι να γίνει χρυσαφί.

Βάλε μια κατσαρόλα στη φωτιά και σώταρε εκεί, ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι και μπόλικα μανιτάρια. Μόλις το κρεμμύδι μαραθεί, ρίξε μέσα το κοτόπουλο, αλάτι πιπέρι και ένα μεγάλο μπουκάλι μπύρα της αρεσκείας σου. Κανονικά πρέπει να βάλεις και δεντρολίβανο, το οποίο εμένα δεν μου πολυαρέσει και βάζω θυμάρι ή ρίγανη.

Χαμήλωσε τη φωτιά κι άστο να σιγοβράσει μέχρι το κοτόπουλο να πιει όλη τη μπύρα και να γίνει ντίρλα.

Συνοδεύεται με χοντροκομμένες πατάτες τηγανιτές ή εναλλακτικώς (και πιο υγιεινώς βεβαίως βεβαίως) με ρύζι ανάμεικτο με πολύχρωμα λαχανικά.

Ιδανικό πιάτο για μεσημέρια Κυριακής καθ’ότι ελαφρύ, ευκολοχώνευτο και κυρίως δυναμωτικό. Θα ακολουθήσει κορυβαντικόν, ερωτικόν απόγευμα άλλωστε, σωστά?

paperflowers

Bruschette al pomodoro

Το νοστιμότερο φαγητό, είναι αυτό που τρώγεται με τα χέρια. Πέραν της όσφρησης, της όρασης και της γεύσης, μπαίνει κι η αφή στο παιχνίδι. Άσε που μετά γλύφεις στην κυριολεξία τα δάχτυλα σου. Ή τα δικά του.  Εξαρτάται απ’την περίσταση.

Τα υλικά είναι λίγα και απλά. Κόψε μερικές φέτες πάχους 2 εκατοστών περίπου, απ’το χωριάτικο ψωμί που φρόντισες ν’αγοράσεις το πρωί. Βάλτες σ’ενα αντικολλητικό ταψάκι με αλατοπίπερο και ράντισε τις με λίγες σταγόνες  ελαιόλαδο πριν τις βάλεις να ψηθούν στο γκριλ.

Ενώ το ψωμί ψήνεται, ανακάτεψε ψιλοκομμένες φρέσκες ντομάτες και ελιές καλαμών σε ροδέλες, με ελαιόλαδο, αλατοπίπερο και ρίγανη.

Όταν το ψωμί ροδίσει ελαφρώς, βγάλτο απ’το φούρνο και άφησε το να κρυώσει. Μετά κόψε στη μέση μια σκελίδα σκόρδο και τρίψτην πάνω του να πάρει γεύση.

Μ’ένα κουτάλι, βάλε λίγο απ’το μείγμα ντομάτας πάνω σε κάθε φέτα, τοποθέτησε τις φέτες σε μια πιατέλα, βγάλε τις μπύρες ή το κρασί απ’το ψυγείο και κρύψε τις χαρτοπετσέτες βαθιά σ’ενα ντουλάπι.

Καλή όρεξη!

ΥΓ. Επίσης, μπορείς να κόψεις τις ντομάτες σε λεπτές φέτες και να τις απλώσεις πάνω στο ψωμί εναλλάξ με φέτες βουβαλίσιας μοτσαρέλας. Σ’αυτή την περίπτωση, αντί ρίγανης βάλε φρέσκο βασσιλικό.

paperflowers

Σούσι του Γιοσίνο

«…και του περιέγραψα τον τρόπο παρασκευής του σούσι από φύλλα διόσπυρου, όπως συνηθίζεται στα ψηλά, μακρινά βουνά του Γιοσίνο. Μιας και το φέρνει ο λόγος, θα το επαναλάβω τώρα κι εδώ.

Σε δέκα μέρη ρύζι προσθέτουμε ένα μέρος σάκε μόλις το νερό πάρει βράση. Κατόπιν, μόλις το ρύζι είναι έτοιμο, περιμένουμε να κρυώσει εντελώς και τότε πασπαλίζουμε τα χέρια μας με αλάτι και πλάθουμε μικρά συμπαγή κομμάτια.

Σ’ αυτό το στάδιο τα χέρια δεν πρέπει να έχουν την παραμικρή υγρασία. Το μυστικό είναι το ρύζι να έρθει σε επαφή μόνο με το αλάτι.

Κόβουμε λεπτές φέτες ελαφρά αλατισμένου σολομού, τις τοποθετούμε πάνω απ’ το ρύζι και τυλίγουμε τα κομμάτια σε φύλλα διόσπυρου με την εξωτερική τους επιφάνεια προς τα μέσα. Και τα φύλλα διόσπυρου και ο σολομός πρέπει να είναι εκ των προτέρων στεγνά, σκουποσμένα καλά μ’ ένα πανί.

Μόλις γίνουν όλα αυτά, τοποθετούμε τα κομμάτια του σούσι, χωρίς ν’ αφήνουμε κενά μεταξύ τους, αρχίζοντας από την περιφέρεια, μέσα σε ένα ειδικό κοτί για σούσι ή σ’ ένα δοχείο για ρύζι, το εσωτερικό του οποίο έχουμε σκουπίσει μέχρι να είναι εντελώς στεγνό, και τέλος βάζουμε το καπάκι, κι από πάνω μια πέτρα βαριά σαν αυτές που χρησιμοποιούμε στα τουρσιά.

Αν το βάλουμε αποβραδίς, μπορεί να φαγωθεί από την επόμενη το πρωί, κα, αν και αυτή είναι η μέρα στη διάρκειας της οποίας έχει την ωραιότερη γεύση, είναι φαγώσιμο για δυό τρεις ακόμα μέρες. Μπορεί να φαγωθεί ραντισμένο με λίγο ξίδι μ’ ένα φύλλο πκρής τσουκνίδας…»

JUNICHIRO TANIZAKI – «ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ»

Εκδόσεις ΑΓΡΑ – Μετάφραση Παναγιώτης Ευαγγελίδης.

Κοτόπουλο ξυπόλυτο

Από την στιγμή που θα σας πει έρχομαι φροντίστε να έχετε δύο ωρίτσες διαθέσιμες και …βράστε ένα κοτοπουλάκι καλά, κρατήστε το ζουμάκι, αφαιρέστε τις πέτσες και ξεψαχνίστε το σε μικρά κομματάκια. Βάλτε το κοτοζουμάκι σε ένα ταψάκι μαζί με ένα ποτηράκι λευκό κρασί, λίγο λαδάκι, ψιλοκομμένο κρεμμυδάκι και αν θέλετε μια κίτρινη ψιλοκομμένη πιπεριά (πολύ ψιλοκομμένη ε;) προσθέστε το ρύζι που της αρέσει, προσθέστε το κοτόπουλο, αλατάκι πιπεράκι. Ανακατέψτε και απλώστε το μιγμα. Φουρνίστε για μισή ωρίτσα με τρία τέταρτα.

Όσο ψήνεται αερίστε την κρεβατοκάμαρα στρώστε καθαρά σεντόνια, ετοιμάστε τα κεράκια, και βάλτε το κατάλληλο cd να είναι έτοιμο. Στρώστε το τραπέζι, ρίξτε μια ματιά στον καθρέφτη, αφήστε στον καναπέ ανοιχτό ένα περιοδικό σχετικό με ταξίδια σε εξωτικά μέρη και ανοίξτε την πόρτα. Ήρθε.

Αν βρέχει έξω και βγάλει τα παπούτσια της μη της δώσετε παντοφλίτσες, αφήστε τα γυμνά της πόδια να υποσχεθούν την συνέχεια.

Χοιρινό φλαμπέ

Η συνταγή του μήνα

Αρνάκι αφτερ ντιβορς

Σκέφτηκα πολύ και θυμήθηκα πολλά πριν απαντήσω στην ερώτηση του αγαπητού Adam : «Ποια είναι η αγαπημένη σας χριστουγεννιάτικη συνταγή». Η απάντησή μου είναι πολύ απλή. Καμία. Καμία που να τρώγεται. Υπάρχει όμως μια άλλη που μου δίνει ευχαρίστηση, χαρά, με «χορταίνει». Είναι η καλή παρέα. Έχω παρευρεθεί σε ρεβεγιόν με εξαίσια φαγάκια που η παρέα «δεν τρωγόταν με τίποτα».

Όταν πάντως έχω καλή συντροφιά, το αγαπημένο μου φαγάκι είναι αρνάκι after divorce (ή γκιούλμπασι) με πατατούλες φούρνου συνοδευμένο με μια πιατέλα λευκά τυριά – κατίκι, γαλοτύρι, φέτα, ανθότυρο- και καλό λευκό κρασί.

Μια «δύσκολη» χρονιά – μετά το διαζύγιο– που τα παιδιά ήταν με τη μαμά τους και οι οικογενειακοί φίλοι με τις οικογένειές τους και η «αγαπημένη» μου  με τον σύζυγό της, το έφτιαξα και το έφαγα παρέα με τον εαυτό μου.

Έπλυνα καλά το αρνίσιο μπουτάκι, άνοιξα τρυπούλες και έκρυψα μέσα πέντε λεπτοκομμένες σκελίδες σκόρδο. Το πασπάλισα με χυμό λεμονιού, αλάτι, πιπέρι και το άλειψα με βούτυρο και μουστάρδα. Μετά το τύλιξα καλά με λαδόκολλες και το έψησα για τρεις ώρες περίπου. Μέχρι να ψηθεί είδα την αγαπημένη μου ταινία : «Εντιμότατοι φίλοι μου». Σέρβιρα σε μια πιατέλα τα τυριά μου, άνοιξα και ένα μπουκάλι από το αγαπημένο μου κρασί.

Από τότε ονόμασα αυτό το φαγάκι «αρνάκι αφτερ ντιβόρς» και γίναμε καλή παρέα εγώ και ο εαυτός μου.

Το καφεδάκι το Μάνου

Είχα διαβάσει κάποτε, πως άρεσε στον Μάνο Κατράκη να φτιάχνει τον καφέ του. Το «μυστικό» ήταν πως δεν τον ανακάτευε. Από τότε τον φτιάχνω με τον ίδιο τρόπο και μερικοί με λένε «περίεργο».

Βάζεις στο μπρίκι νεράκι, μπόλικο καφέ ,και στο τέλος την ζάχαρη. Από πάνω. Σαν ένα χιονισμένο βουνό, πρόθυμο να ελευθερώσει όλα του τα αρώματα. Μην ανακατέψεις. Άφησέ τα να «λιώσουν» στη ζέστα, μόνα τους, αργά, όπως λιώνουν τα χιόνια την άνοιξη, όπως το πρώτο φως ελευθερώνει τα αρώματα της εξοχής.

Τα αρώματα της ζωής αγαπούν την «νηνεμία». Δεν είμαι βέβαιος αν πρέπει η συμβουλή της «μη ανάδευσης» να επεκταθεί σε κανόνα ζωής . Κλείνω όμως προς τα εκεί. Όσο περισσότερο ανακατεύεις τα πράγματα τόσο αυτά χάνουν το άρωμά τους.

Από τις 123 λέξεις

Με τα μάτια θαυμάζεις, με την όσφρηση ποθείς

Δε λέω, μπορείς να φας καλά σε αρκετά στιλάτα «καλά» εστιατόρια, να νιώσεις «κάπως», αλλά έχουν ένα κακό – εκτός από τις εξωφρενικές αρκετές φορές τιμές τους – . Eίναι άοσμα. Δεν μυρίζουν φαγάκι ρε παιδί μου. Είναι κάπως αποστειρωμένα, ατσαλάκωτα, είναι «κάπως» γενικώς.

Αν δεν χτυπήσει η μύτη συναγερμό στο στόμα ποιος θα το κάνει; Τα μάτια; Αυτά είναι για άλλη δουλειά. Έντάξει δε λέω, ένα ωραίο πιάτο θα το θαυμάσεις αλλά μπορεί και να μη το φας. Ενώ η μυρωδιά είναι άλλο πράγμα. Με τα μάτια θαυμάζεις, με την όσφρηση ποθείς , κι όταν ποθείς δε βλέπεις, έτσι δεν είναι;

Αφού όταν μπαίνω στην πολυκατοικία και μυρίζει κάποιο νόστιμο φαγάκι, δεν παίρνω ασανσέρ, ανεβαίνω στον τρίτο με τα πόδια, να το φχαριστηθώ. Ευτυχώς, γιατί αν συναντιόμουν με την μαγείρισσα στο ασανσέρ θα είχαμε άσχημα μαγειρέματα.